Los sprawił, że jestem ostatnim z Karskich, który przeżył dzieciństwo, młodość i znaczną część lat dojrzałych w domu ojców, w niepowtarzalnej atmosferze jego zwyczajów i tradycji, wśród ludzi związanych z naszym domem od pokoleń. Mnie właśnie było sądzone opuścić ten dom na zawsze i na mnie urywa się ciąg żyjącej w nim rodziny. Nie urywa się jednak serdeczna i duchowa więź z gniazdem rodzinnym i zachowując w sercu jego żywy obraz, pragnę przekazać go moim dzieciom i wnukom. Po to właśnie piszę te wspomnienia, aby dać im wyobrażenie o naszym życiu we Włostowie w ostatnim 40-leciu jego istnienia, opisać jego urok i niezmienne wartości duchowe stamtąd wyniesione, oraz smak pracy na własnej, odziedziczonej po pradziadach ziemi.Michał Szymon Karski